Wij waren de piraten, nu zijn wij het Havenbedrijf Ik wist dat er iets was gestremd in startup-land toen mijn feed oplichtte met dunk-tweets over @im_roy_lee en @cluely. Hier is een jonge, hongerige, ambitieuze hacker die niet bang is om sociale en technologische grenzen te verleggen en uiteindelijk een team samenstelt en kapitaal verzamelt om precies dat te doen. Iedereen hier deinsde terug, alsof er een kosmische grens was overschreden en een taboe was doorbroken. Het oordeel was niet de typische, onwetende veroordeling die buitenstaanders ons naar het hoofd slingerden; Het was technologie die patrouilleerde in zijn eigen leengoed en erop aandrong dat dit soort gekheid niet voorbij de poort mocht worden toegelaten. De telefoontjes kwamen van binnenuit. Deze reactie zou de oprichters die we ooit verafgoodden hebben verbaasd. De bedrijven van weleer verlegden allemaal grenzen tot het punt dat ze als ketters werden gezien. Wat die ketters samenbond, was de bereidheid om verkeerd begrepen te worden, en een gemeenschap die, zelfs als ze sceptisch was, nog steeds wortelde in de mogelijkheid dat ze gelijk zouden kunnen hebben. Maar succes zaait uit. Twee decennia van bullmarkten en de film The Social Network later, bezitten en bewaken de piraten nu de havens. Een deel hiervan is onvermijdelijk. Instellingen accumuleren littekenweefsel; ze herinneren zich Icarus. Als we op deze weg doorgaan, lopen we het risico de vlammen van ambitie te doven. We dwingen echte vernieuwers in speakeasy-hoeken in plaats van op praalwagens waar ze thuishoren. The frontier zal elders opnieuw opstarten, en we zullen verbaasd zijn waarom we het hebben gemist. We kunnen niet toestaan dat de Paradox van Tolerantie zich een weg baant naar het helderste stralende baken van de mensheid. We moeten de gekken, de rebellen, de onruststokers vieren, want zij zijn degenen die uiteindelijk de wereld veranderen.