Je kijkt toe hoe een kind huilt om zijn moeder—terwijl gemaskerde agenten van de staat zich voorbereiden om haar weg te slepen. ICE: “Ik heb geen keuze… [we volgen gewoon orders].” Het refrein van de lafaard. Het excuus van zwakke, ruggengraatloze mannen—weerklank van elk instrument van tirannie door de geschiedenis heen.