Na het bekijken van een aantal 3D-werelddemo's deze week, viel het me op terwijl ik vanmorgen rondliep hoe schokkend hoge resolutie de echte wereld is. Je kunt je aandacht op elk klein ding richten en een verbazingwekkende hoeveelheid detail vinden. Schilderwerk dat afbladdert. Vlekken op het trottoir. Verschillende tinten van dezelfde verf kleur, afhankelijk van hoe de schilder het heeft geschilderd. Alles verandert de hele tijd, afhankelijk van hoe het licht erop valt. Elk gebouw bevat zoveel meer dan het van buitenaf lijkt. Gangpaden, kamers, liften. Verschillende vloertypes en schilderwerk. Elke ruimte is anders ingericht. Rommel op elk bureau. De geluiden veranderen constant. Stemmen, toeters, wind, voetstappen, muziek. Een voortdurende symfonie. En dan zijn er de mensen. De meest opmerkelijke hoge-fidelity van allemaal. Terwijl ze voorbijlopen, zijn het gewoon willekeurige mensen, maar elk van hen is een hele wereld. Ieder bevat een leven vol verhalen, maakt zich zorgen of is opgewonden over iets specifieks op dit moment. Als je je dapper voelt, kun je gewoon met ze praten en dat allemaal naar boven halen, en het op een kleine manier veranderen door interactie. Soms, als ik door de stad loop, kan ik mezelf het gevoel geven een avatar te zijn door even stil te staan en bewust mijn aandacht op verschillende dingen te richten. Het is best cool dat we dit allemaal de hele tijd kunnen doen.