wiadomości openai IMO uderzyły mnie dość mocno w ten weekend Myślę, że nadal jestem w ostrej fazie zderzenia Uważam się za zawodowego matematyka (z tą charakterystyką niektórzy zawodowi matematycy mogą się nie zgadzać, ale moja partia to moje zasady) i nie sądzę, żebym potrafił odpowiedzieć na jedno pytanie IMO Ok, tak, IMO to osobna mała atletyczna podsekcja matematyki, do której nie trenowałem, itd. itp., ale. jeśli spotkam kogoś na wolności, kto ma złoto IMO, natychmiast aktualizuję do "ta osoba jest znacznie lepsza z matematyki niż ja" Teraz może to zrobić kilka robotów. Jako ktoś, kto ma dużą część swojej tożsamości i swojego rzeczywistego życia zbudowanego wokół "jest dobry z matematyki", jest to cios w brzuch. To rodzaj umierania. Na przykład pewnego dnia odkrywasz, że potrafisz rozmawiać z psami. Jest to zabawne i interesujące, więc robisz to częściej, poznając zawiłości ich języka i najgłębsze zwyczaje. Uczysz się, że inni ludzie są zaskoczeni tym, co możesz zrobić. Nigdy do końca nie pasowałeś, ale uczysz się, że ludzie doceniają twoje umiejętności i chcą, abyś im pomagał. Psy też cię doceniają, jedyny dwunożny, który naprawdę to rozumie. Gromadzisz dla siebie rodzaj przynależności. Pewnego dnia budzisz się, a Universal Dog Translator jest na sprzedaż w Walmart za 4,99 USD wynik IMO nie jest żadną nowością. w rzeczywistości, jeśli spojrzysz na wykres długości zadania agenta METR w czasie, myślę, że agenci są w stanie rozwiązać problemy ~ 1,5 godziny, co przychodzi na czas. Więc w pewien sposób nie powinniśmy być zaskoczeni. I rzeczywiście, wygląda na to, że wiele firm osiągnęło ten sam wynik. To po prostu... Wzbierająca fala wzbiera tak szybko, jak się podnosi Oczywiście, smutek z powodu mojej osobistej tożsamości jako matematyka (i/lub produktywnego członka społeczeństwa) jest najmniejszą częścią tej historii Pomnóż ten smutek przez *każdego* matematyka, przez każdego programistę, może każdego pracownika umysłowego, każdego artystę... W ciągu najbliższych kilku lat... To nieco większa historia No i oczywiście poza tym jest jeszcze strach przed śmiercią, o którym być może opowiem później. Ten pakiet -- żal za znaczeniem, smutek za życiem, smutek za tym, co znam -- nie jest unikalny dla ery sztucznej inteligencji ani nic w tym rodzaju. Myślę, że to standardowa rzecz, gdy mówi się o końcu kariery lub końcu życia. Możliwe, że dla wielu z nas nadejdzie to nieco wcześniej, wszyscy naraz. Zastanawiam się, czy jesteśmy gotowi