„Mieliśmy jedną szansę, aby opuścić Gazę, na początku wojny. W tym czasie nasze życie stało się bardzo trudne. Zostaliśmy przesiedleni. Usiedliśmy i odbyliśmy rodzinną dyskusję, a konsensus w rodzinie był taki, aby nie wyjeżdżać. Dopiero co dowiedzieliśmy się, że nasz dom wciąż stoi, więc pomyśleliśmy: 'Mamy więcej szczęścia niż inni.' Miesiąc później korytarz filadelfijski został zamknięty, a opcja wyjazdu wyczerpana. Ale wciąż myśleliśmy, że będzie dobrze. Myśleliśmy, że wojna wkrótce się skończy, tak jak myślimy teraz, tak jak myśleliśmy rok temu, tak jak myśleliśmy dwa lata temu. I przynajmniej byliśmy razem. Nasza rodzina zawsze była niezwykle zżyta. Troszczę się o moich pacjentów, troszczę się o moich przyjaciół, ale nie w taki sposób, w jaki troszczę się o moją rodzinę. Szczególnie o moją matkę. Wszyscy mówią, że ich matka to święta, ale ona naprawdę była świętą. Nikogo nie nienawidziła. Kochała wszystkich. Kiedy byłem dzieckiem, pracowała jako nauczycielka, a jej szkoła była obok mojej, więc rano szliśmy razem do szkoły. Nie wiem, dlaczego to pamiętam - ale zawsze szła między mną a słońcem. Żebym mógł stać w jej cieniu. To proste wspomnienie, ale wiele dla mnie znaczy. Zawsze byłem do niej najbardziej przywiązany. Może każdy w naszej rodzinie czuje to samo, ale to jest moje uczucie. Opowiadałem dowcipy tylko dla niej, żeby się śmiała. Specjalizowałem się w medycynie tylko po to, aby ją uszczęśliwić. Byłem odpornym nastolatkiem. Chciałem być pisarzem. Ale ona mnie skonfrontowała. Powiedziała mi: 'Życie na Ziemi to krótka podróż, i powinieneś pomagać ludziom. Ponieważ wierzymy w Boga. I wierzymy, że jest coś więcej niż tylko to życie.' Wszystko, co zrobiłem, zrobiłem, aby ją zadowolić. I zawiodłem ją. Zawiodłem ją. Ponieważ to była moja decyzja. Trzy dni przed jej śmiercią ewakuowałem ją w bezpieczniejsze miejsce. A to bezpieczniejsze miejsce zostało zbombardowane.” -------------------- Dr Mohammad Kullab ukończył Uniwersytet Al Quds jako lekarz w 2019 roku. Pracował w Szpitalu Nasser i Europejskim Szpitalu Gazowym. W momencie wybuchu wojny właśnie wrócił do Gazy z klinicznego stażu w Wielkiej Brytanii z zamiarem powrotu. Jego paszport był w trakcie certyfikacji, gdy zaginął w akcji i nie mógł wyjechać. Dołączył do Lekarzy Bez Granic na początku 2024 roku, gdzie obecnie pracuje jako lekarz. Praca dr Kullaba polega na bezpośrednim kontakcie z pacjentami i koordynowaniu ich opieki wśród różnych specjalistów. Historia dr Kullaba jest częścią serii przedstawiającej palestyński personel @MSF_USA w Gazie. Będę dzielił się tymi historiami przez następne kilka dni.