Ten post dotyczy "społecznego slashing." "Reputacja wystarczy" zazwyczaj oznacza, że projekt mechanizmu wymaga poprawek. Konsensus społeczny działa jako ostateczna zabezpieczenie, gdy systemy automatyczne zawodzą. Problem polega na tym, że zaczynamy od konsensusu społecznego, zamiast najpierw zbudować systemy automatyczne. Dobra infrastruktura sprawia, że właściwe zachowanie jest opłacalne, a niewłaściwe zachowanie kosztowne dzięki bodźcom ekonomicznym. Kiedy to działa, presja społeczna staje się niepotrzebna przez większość czasu.

Inwestuję w zespoły, a nie w protokoły, gdy decyduję o partnerstwach. Stosy technologiczne się zmieniają. Modele biznesowe się zmieniają. Warunki rynkowe się zmieniają. Jedyną stałą jest to, czy ufasz ludziom podejmującym decyzje. Czy wierzę, że ta osoba potrafi poradzić sobie z niepewnością? Czy chcę, aby była po mojej stronie, gdy sprawy się skomplikują? Czy dałbym im pieniądze tylko na podstawie ich dotychczasowych osiągnięć? To jest właściwa decyzja inwestycyjna. Wszystko inne, tokenomika, mapy drogowe, analiza konkurencji, to tylko badanie, czy potrafią zrealizować swoje plany. Najlepsze protokoły często całkowicie zmieniają swoją pierwotną wizję. Zespoły, które odnoszą sukces, to te, które dostosowują się szybciej niż zmiany na rynku. Nie kupujesz ekspozycji na konkretny produkt. Kupujesz miejsce przy stole z ludźmi, którzy według ciebie wygrają, niezależnie od tego, co zrobią.

Coś, czego prawdopodobnie nie wiedziałeś: Solana cicho buduje funkcjonalność slashing. Ta sama sieć, która twierdziła, że "społeczne slashing" jest wystarczające, wdraża rzeczywiste kary ekonomiczne. Rozwój trwa od lat, a ich najnowsza propozycja ulepszenia opisuje mechanizmy weryfikacji zdarzeń, które można ukarać. To nie jest nowe badanie. To przyznanie, że prymitywy proof-of-stake istnieją z jakiegoś powodu. "Nie potrzebujemy slashing, ponieważ walidatorzy stracą reputację, jeśli będą się źle zachowywać" zawsze było słabą teorią gier. Jeśli ukradniesz pieniądze, ludzie będą niezadowoleni; to nie jest model bezpieczeństwa, to po prostu sposób, w jaki działają ataki. To potwierdza coś, wokół czego zbudowaliśmy Symbiotic: możesz przez jakiś czas prowadzić marketing wokół fundamentalnych wymagań projektowych, ale w końcu podstawowa ekonomia wymusza właściwe decyzje techniczne. Brawo dla Solany za próbę wprowadzenia tego w życie.