ik begreep het "concept van tijd" pas volledig toen ik op 35-jarige leeftijd vader werd. Als je je kind in real time ziet opgroeien, het gebabbel dat verandert in woorden, het wankelen dat verandert in stappen, het babygezicht dat verandert in een kindergezicht, is dat bewijs dat de tijd alleen vooruitgaat en als je knippert, mis je het. Het raakt anders als je een ouder bent. de coole kant is dat het eigenlijk een cadeau is, een herinnering om het meeste uit je dagen te halen, de dingen na te jagen die je opvrolijken, en groot te dromen.