Dutchtide gaf me de kans om een brief aan mezelf te schrijven, en zijn thema - de eenzame weg - raakte me diep. Vijf jaar lang was CyberBrokers mijn leven. Een paar maanden geleden moesten we vertragen om kapitaal te behouden, en Drifters en Mechs in leven te houden, zelfs zonder een team. Kort daarna kreeg ik een miskraam drie maanden in de zwangerschap. Het verliezen van zowel mijn bedrijf als mijn ongeboren kind in zo'n korte tijd was zwaar. Zelfs met mijn geweldige man aan mijn zijde, voelde ik me vaak alleen op die weg. Toch vond ik in de stilte ruimte om naar mezelf te luisteren. Die verliezen deden me nadenken over tijd, doel en of ik creëerde op de manier die ik echt wilde. Ik heb altijd verlangd om met mijn handen te werken, verder dan verf op canvas, en in die stilte begon ik een nieuw pad te zien: het uitbreiden van cryptoart naar de fysieke wereld - relikwieën die het verhaal van Bitcoin vertellen, vervaardigd met goud, hout en edelstenen, en doordrenkt met technologie. De visie is duidelijk, en het heeft me opnieuw aangestoken. Het vult mijn dagen en nachten, en voelt als het werk dat ik moet doen. Maandag markeerde mijn eerste grote stap op dit pad: trainen als goudsmid, ver weg van mijn man en kinderen reizen om van meesters te leren, zodat ik deze visie tot leven kan brengen. De weg is eenzaam, maar het is ook vol betekenis en ik ben dankbaar dat ik erop ben.