Ja, ze proberen ons tegen elkaar te radicaliseren. Ja, ze gebruiken propaganda en theater om onze laagste driften, vooral angst, aan te wakkeren. Maar ook, mijn land heeft 100 miljoen illegalen, blanke mannen kunnen geen banen krijgen in de landen die hun voorouders uit modder en takken hebben gebouwd, niemand krijgt kinderen of trouwt, en idiote DEI-rechters laten moordenaars vrijer rondlopen dan degenen die ze terroriseren. En dat is nog maar de inleidende lijst. Slechts één kant valt de andere aan. Slechts één kant zegt: "wij zullen beslissen hoe jij leeft, niet jij." Eén kant neemt jouw geld en geeft het aan jouw derdewereldvervangers. Eén kant vertelt je dat mannen vrouwen zijn en criminelen slachtoffers zijn. Eén kant wil afnemen wat de ander heeft. Wij zeggen: "Blijf van ons af," en zij zeggen: "Kom hier en doe wat wij je vertellen, of anders." Dus ja, de telefoons maken iedereen gek, maar ook, de echte wereld is bijna totaal onleefbaar. Ik zou niet elke grote stad in mijn land moeten vermijden. Ik ben echt niet zo'n voorstedelijk persoon. Ik wilde mijn leven doorbrengen in een bevolkt gebied, dingen laten gebeuren, en nu is iedereen in de steden gek en vijandig. En zelfs de voorsteden zullen binnenkort zoals de steden zijn. Ja, ze komen in je hoofd, maar nee, het is niet "allemaal in je hoofd."