Ondernemerschap is een gemoedstoestand. Je moet bereid zijn om te falen. Er was een jongen die heel jong begon - zoals 13 - met zijn eerste mislukte bedrijf. Misschien wil je zijn verhaal horen. Hij woonde in een appartementencomplex dat zijn vader bezat. Dit huurincasseren had al een 'zaadje' geplant (dit is een vooruitwijzing). Hij ontdekte dat een man die in het gebouw woonde, regelmatig p’rnog’rafisch materiaal kocht en het vervolgens weggooide. Deze jonge man was een scherpe waarnemer, dus hij wist wanneer dit waardevolle materiaal in de dumpster werd gegooid, en hij haalde het eruit. Dit was voordat dumpster duiken voor voedsel een ding werd - deze jongen was daar ver vooruit op die trend. Hij plaatste het materiaal op een plek onder de carport. En hij verkocht toegang tot het materiaal aan klasgenoten - die erg enthousiast waren om het te bekijken. Het bedrijf was aanvankelijk een enorm succes. De jonge tycoon verdiende in korte tijd meer dan $100, door de zakgeld en het gras maaien van veel van de buurt. Maar het bedrijf had gebreken. Eerst ging hij zijn voorraad controleren, en merkte hij dat de pagina's van de tijdschriften aan elkaar plakten - dat ontmoedigde toekomstige klanten. Er was iets gebeurd tijdens een van de weergaven. Later was al het materiaal helemaal verdwenen - iemand had daadwerkelijk het heilige contract geschonden en de goederen gestolen. Vandaag de dag doet deze man het heel goed. Hij sluit deals, ziet kansen. Maar hij is succesvol omdat hij jong in de serieuze zaken begon en veel leerde.