Pamiętam, jak kiedyś pracowałem w kontraktach rządowych dla agencji w odległej części Bliskiego Wschodu. Mieliśmy szefa, którego nie mogłem znieść, prawie doprowadził nas do śmierci w wielu sytuacjach, nie potrafił podjąć decyzji, a ogólnie był po prostu okropnym liderem. Wszyscy, z którymi pracowałem, się z tym zgadzali i go nienawidzili. Pewnego dnia, po wykryciu nadzoru, który później przerodził się w zaangażowanie bezpośrednie z powodu jego przywództwa, spojrzałem na mojego współpracownika i powiedziałem to: „Szczerze mówiąc, gdyby to nie była twoja praca, uratowałbyś tego skurwysyna?” Spojrzał mi prosto w oczy i powiedział: „Cholera tak, uratowałbym, to jest pierdolony Amerykanin.” Potem zbliżył się, wiedząc, dokąd zmierzam, i powiedział surowym głosem: „A ty?” W tym momencie zdałem sobie sprawę, że to ja jestem tym skurwysynem, a nie osoba, na którą wskazywałem. Wiedziałem w tej chwili, że jestem okropnym przedstawicielem flagi, którą nosiłem na piersi, i że nawet nie zasługuję, aby tam być. Natychmiast zmieniłem swoje nastawienie, ale czułem się zawstydzony, że w ogóle pomyślałem o tym, by nie udzielić pomocy lub nie prowadzić walki, aby uratować innego Amerykanina, tylko dlatego, że nie zgadzałem się z jego podejmowaniem decyzji. To dokładnie to uczucie widzę w tym kraju dzisiaj. Życzenie najgorszego, śmierci i więcej innemu Amerykaninowi, ponieważ myśli inaczej niż ty. Cała masa wskazywania palcem i niewiele refleksji nad sobą. Wszyscy mamy krew na rękach w tym momencie. Każda rasa Każda płeć Każda religia, partia polityczna, preferencja seksualna, narodowość i tak dalej… Nie wiem, co będzie potrzebne, aby kraj nauczył się tej lekcji, ale nie będzie lepiej i będzie się pogarszać, dopóki wszyscy nie zrozumiemy, że wszyscy jesteśmy „pierdolonymi Amerykanami”. Daj sobie przestrzeń, aby powiedzieć „Wiesz co, nigdy o tym nie myślałem w ten sposób, może się mylę w tej kwestii.” Bądź jak mój współpracownik, a nie jak ja. Wszyscy jesteśmy w tym razem i wszyscy jesteśmy Amerykanami, niezależnie od tego, czy ci się to podoba, czy nie. Mój współpracownik nazywał się Anthony Del Vecchio, znak wywoławczy „Devo”. Był wspaniałym Amerykaninem.

Trzymaj swoich bliskich mocno. Nigdy nie wiesz, co przyniesie jutro.

„Mars to piekielnie ambitny cel, ale wyróżniają się dwa problemy: jak sprowadzić astronautów z powrotem do domu i jak ludzie radzą sobie z izolacją? Aby wrócić, będziemy potrzebować energii jądrowej na Marsie do produkcji paliwa – pola słoneczne się nie sprawdzą. A psychologicznie, astronauci załamali się nawet na niskiej orbicie ziemskiej. Na Marsie Ziemia to tylko niebieska plamka na niebie, a to zupełnie nowy poziom stresu.” @rookisaacman