Hoe stiller het hart, hoe krachtiger de mens. Echte wakkerheid gaat vaak gepaard met weinig woorden. Sommige afstanden zijn grenzen, sommige stiltes zijn wijsheid. Anderen veranderen is een illusie, jezelf veranderen is de ware beoefening. Degene die anderen helpt, raakt in de war; degene die zichzelf helpt, begrijpt. Het eindpunt van alle relaties is zelfredzaamheid. Zelfs de dichtste mensen moeten uiteindelijk voor zichzelf zorgen. Net zoals je de wind niet kunt vasthouden, kun je ook de harten van mensen niet dwingen. Geen angst voor verlies, dan kun je echt vrij zijn. Wat komt is een lot, wat gaat is een bestemming. Niet vastklampen, niet dwingen om te blijven, dat is de beste genade voor jezelf. Echte loslaten is niet meer herhaaldelijk ter sprake brengen; echte groei is niet meer vasthouden aan goed of fout. Bloemen hebben hun bloeiperiode, bomen hebben hun wortels, iedereen heeft zijn eigen manier van leven. Als je anderen toestaat om zichzelf te zijn, kun je ook gerust jezelf zijn. Hoe moeilijker de tijden, hoe meer je je scherpte moet temperen. Het verbergen van het verleden is geen onderdrukking, maar het begin van volwassenheid.