Vandaag had ik een gesprek met een vriend die in de vastgoedsector werkt als ontwerper, en enkele zinnen maakten me echt aan het denken. Zijn bedrijf heeft waarschijnlijk een gedeeltelijke monopoliesituatie in de sector, maar het blijft erg moeilijk om te overleven in de huidige neerwaartse trend van de vastgoedmarkt. "Ik had nooit gedacht dat ik ook werkloos zou kunnen worden." "Het bedrijf is gezond tot het uiterste, er is werk genoeg... maar er is geen geld." "Buiten zijn er 30 miljoen aan openstaande vorderingen, maar er is slechts 500.000 aan liquide middelen op de rekening." "Om de kwalificaties te behouden, moet ik elke maand minstens 35 mensen hun sociale zekerheid betalen, en dat kan niet tegen het minimumloon." Het lijkt erop dat het belangrijkste probleem op de vastgoedmarkt momenteel is dat de totale potentiële markt niet alleen niet groeit, maar zelfs krimpt. In zo'n situatie leven de meeste posities in het ecosysteem waarschijnlijk erg moeilijk. Hieruit blijkt dat de toegankelijkheid van de marktgrootte (TAL) in investeringen belangrijker is dan alles, zelfs belangrijker dan een monopoliesituatie. Wanneer de vijver opdroogt, kan zelfs de sterkste vis niet overleven.