W latach czterdziestych i pięćdziesiątych Kanada potajemnie przeprowadzała eksperymenty żywieniowe na rdzennych mieszkańcach, głównie na dzieciach uczęszczających do szkół z internatem. Około 1300 osób, w tym 1000 dzieci, zostało wykorzystanych jako obiekty testowe bez ich zgody. Prowadzeni przez urzędników państwowych i lekarzy, takich jak Frederick Tisdall, naukowcy celowo utrzymywali niedożywione dzieci, które głodzone. Odmówiono im opieki medycznej i dentystycznej, aby obserwować efekty. Niektórzy otrzymywali suplementy witaminowe, podczas gdy inni byli pozostawieni na pastwę losu. Ci, którzy przeżyli, ujawnili później, że panowały w nich przerażające warunki. Dzieci były karane, zmuszane do jedzenia własnych wymiocin, a niektóre umierały powoli z zaniedbania, podczas gdy badacze rejestrowali ich cierpienie. Eksperymenty te odbywały się w szkołach takich jak Alberni, Shubenacadie i St. Mary's, a także w odizolowanych społecznościach tubylczych. Ofiary nie były świadome, że biorą udział w badaniu. Ich ból został zredukowany do danych w artykułach naukowych, bez żadnej wzmianki o znęcaniu się. Rząd utrzymywał to w tajemnicy aż do 2013 roku, kiedy to historyk Ian Mosby odkrył prawdę. Pozostaje jednym z najciemniejszych i najbardziej haniebnych rozdziałów w historii Kanady.