Ik ben al ongeveer een jaar niet meer in Shanghai geweest, maar de afgelopen maand ben ik een paar keer naar Hongkong geweest. Vooral als ik 's nachts ga wandelen, merk ik duidelijk dat Hongkong nu heel anders is dan 21 jaar geleden. Sheung Wan en Central zijn bijzonder somber. Het is niet zo dat er geen winkelstraten of mensen zijn; overdag zijn er nog best veel mensen, maar het grootste verschil is 's nachts. Ik herinner me dat ik in 2019 en 2020 in Hongkong een bedrijf begon en zelfs om 2 of 3 uur 's nachts uitging om bij een dai pai dong te eten. Het was zowel lekker als goedkoop, en de eigenaar was ook erg geestig. Toen waren er nog veel Michelin-restaurants die op dai pai dongs leken. In die tijd waren de garnalen in Hongkong niet bedorven en de krabben waren niet alleen onder de brug te vinden. Hoewel er muizen en kakkerlakken onder mijn voeten rondkropen, was het toen heel normaal om gewoon rond te lopen en bij een oude vertrouwde eetgelegenheid te stoppen. Toen ik in 2024 weer naar Hongkong ging, waren veel van de kleine winkels die er vroeger waren verdwenen. Ik liep met een eekhoorn door Harbour City en ontdekte dat de winkels waar ik vroeger vaak in de rij stond, nu verlaten waren. Zelfs met de eekhoorn op de veerboot voelde het minder levendig dan de drukte in Pudong. Hoewel er veel mensen waren, had ik het gevoel dat de sfeer anders was. In Harbour City liep ik vaak een tijdlang zonder iemand anders te zien, behalve de verkoopsters. Sinds die keer ben ik nooit meer naar Harbour City gegaan, maar ik hou er nog steeds van om in Tsim Sha Tsui in Kowloon te verblijven, dicht bij Hung Hom. Daar zijn overdag nog steeds goede snacks, en hoewel er 's nachts minder is, is het fijn om bij Victoria Harbour te zijn en wat frisse lucht te krijgen. Bovendien is er een Ichiran ramen, en waarom Ichiran ramen? Omdat het een van de weinige plekken is die tot 3 uur 's nachts open is. Soms, als ik klaar ben met typen en trek krijg, ga ik er snel heen om iets te eten. Ik dwaal af. Deze keer verblijf ik in de buurt van Kennedy Town, een plek waar ik vroeger vaak kwam. Hoewel er nog steeds veel oude winkels zijn, zijn de meeste na middernacht gesloten. Slechts een paar restaurants zijn open tot 1 of 2 uur, en die zijn ook nog eens vreselijk slecht. Toen ik een bedrijf begon, nam ik altijd graag vrienden mee naar Hongkong. Nu hou ik ook van Hongkong, maar meer omdat ik vrienden daar heb, en niet omdat de stad zelf me aantrekt. PS: Ik herinner me nog goed dat ik de eerste keer naar Hongkong ging. Ik voelde me als een "plattelandsbewoner"; aan de ene kant was ik onder de indruk van de luxe van Hongkong, en aan de andere kant was ik gefascineerd door de "stedelijke rand" van Hongkong. Gewoon in de straat lopen en bij een willekeurige ijssalon eten was al heerlijk. Mijn favoriete plek was Tsui Wah, en ik kon nooit genoeg krijgen van Hainan-kip. Elke keer dat ik wontonnoedels at, dronk ik zelfs de peperpoeder op. Wat jammer. Dit soort Hongkong bestaat misschien alleen nog in mijn herinneringen.

Toen ik net klaar was om op te stijgen, zei Kitty tegen me: stop met het刷 MPT, je bent vast komen te zitten. Nu zijn we weer terug bij het oorspronkelijke punt van het刷en, maar ik begin al te vergeten om te刷en.

Toen ik vanochtend opstond, was het voor het eerst dat ik niet als eerste moest hoesten. Ik had het gevoel dat er goede tekenen waren. Ik heb de hele dag gevlogen en ben vanmiddag thuisgekomen en heb tot nu toe geslapen. Ik voel me veel beter, ik hoest minder, heb minder loopneus en het lijkt erop dat ik ook geen lichte koorts meer heb. Ik hoop dat ik morgen weer normaal kan typen. Kom op!