Tijdens de leesgroep vandaag herinnerde @OdysseysEth me eraan dat als een keuze die je vrijwillig lijkt te maken eigenlijk door verlangen is gekaapt, je in feite nog steeds niet vrij bent. Dit perspectief voelt best interessant, en als ik er verder over nadenk, zijn er nog twee meer gedetailleerde richtingen. De ene is een te grote concessie aan verlangen, en de andere is een te grote onderdrukking van verlangen. De eerste situatie lijkt een beetje op het doen van chaotische investeringen onder de FOMO-emotie van een bullmarkt en de jaloezie op de rijkdom van de buurman, wat een te grote concessie aan verlangen is. De tweede situatie lijkt een beetje op het deelnemen aan een etentje dat je niet leuk vindt, omdat je het moeilijk vindt om de uitnodiging van iemand anders af te wijzen, en het drinken van een drankje dat je niet lekker vindt. Zelfdiscipline maakt je vrij vs Vrijwilligheid maakt me vrij.