Charlie Kirk was een mens. Hij was een mens met een familie die van hem hield. We hoeven het niet eens te zijn met de overtuigingen van iedereen om ons heen, maar we moeten de moed hebben om duidelijk te zien hoe onze hardheid, ongevoeligheid of onverschilligheid tegenover de menselijkheid van anderen om ons heen het land uit elkaar scheurt. We kunnen niet simpelweg oproepen tot eenheid of eisen dat anderen zichzelf verbeteren zonder eerst de manieren aan te pakken waarop we niet aan onze eigen normen hebben voldaan. Er kan geen eenheid en genade in dit land zijn totdat wij als individuen onze eigen tekortkomingen onder ogen zien. Ik heb gestemd voor de resolutie om Charlie's leven te eren — maar geen enkele wetgeving zal hem terugbrengen of ons land weer bij elkaar brengen zonder dat ieder van ons als individu verantwoordelijkheid neemt voor de manieren waarop we ons hebben aangepast aan de gebrokenheid van deze wereld, voor onze fixatie op de tekortkomingen in plaats van de schoonheid van onze broeders en zusters. Geen van ons is een enkele minuut op deze aarde beloofd. We moeten ons richten op het serieuze werk van het zorgvuldig, opzettelijk en vreugdevol eren van het gebod om elkaar lief te hebben.