Als je een AI-supergebruiker bent, zou je moeten journalen. Als al je reflectieve werk gebeurt met Claude die je gedachten aanmoedigt, hoe goed ken je jezelf dan als je alleen denkt voor een leeg blad? Sinds Montaigne is het essay het hulpmiddel van de mensheid voor onafhankelijk denken. Maar het is moeilijk, dus het is een die we riskeren te verliezen aan gemak. "Het woord 'essay' zelf suggereert onafhankelijkheid; in het Frans vertaalt het naar 'proberen' of 'testen', en het is geen toeval dat het opkwam aan de dawn van de Wetenschappelijke Revolutie. Een essay is een persoonlijk experiment om waarheid te ontdekken door te schrijven." Nu, met de vruchten van die revolutie overal aanwezig, moeten we het langzame ambacht van kritisch denken behouden. @MichaelDean_0 is een O'Shaughnessy Fellow en was een van de winnaars van de essaywedstrijd van het Cosmos Institute vorig jaar. Met meer dan 400 likes is het een van onze populairste stukken aller tijden. Briljante Infinite Loops-aflevering met @jposhaughnessy 👇 👏

Ik gebruik AI constant. Mijn 4- en 6-jarigen gaan zelfs naar een AI-gericht school. Ik ben intens optimistisch over onze AI-toekomst. Maar één ding dat ik zal vechten om te beschermen en nooit zal laten automatiseren door AI: menselijke autonomie. AI loopt het risico de "autocompleter voor het leven" te worden—die je de volgende actie, baan, relatie, identiteit vertelt. Wij die deze AI-overgang doormaken, zullen in een ongekende manier in de menselijke geschiedenis verleid worden om machines te laten substitueren voor onze zelfsturing. De meeste cognitieve ontlasting is een oprechte menselijke triomf: schrijven verminderde de geheugenlast, mechanische berekening verlichtte ons van rekenkundige berekeningen, en GPS-navigatie elimineerde ruimtelijk redeneren van het vinden van de weg. Elke bevrijde cognitieve capaciteit voor hoger-ordelijk denken. Zoals Alfred North Whitehead opmerkte, vordert de beschaving door "het aantal belangrijke handelingen uit te breiden die we kunnen uitvoeren zonder erover na te denken." Maar als AI-systemen het domein van de deliberatie zelf binnentreden, gebeurt er iets fundamenteel anders. In plaats van cognitieve capaciteit vrij te maken voor hoger-ordelijk denken, loopt AI het risico de keuzes voor ons te maken. Elke kleine delegatie van keuze zal onschuldig lijken, zelfs natuurlijk. Maar samen kunnen de micro-afdankingen van oordeel je – keuze voor keuze, dag voor dag – gewennen aan passiviteit en afhankelijkheid. Het kan je vermogen om zelf te kiezen ondermijnen, van triviale zaken zoals wat je voor ontbijt wilt, tot fundamentele keuzes over hoe je goed kunt leven. Gelukkig kan AI ook duidelijk het tegenovergestelde doen: Door leren efficiënter te maken, kan AI tijd vrijmaken voor zelfgestuurde verkenning; als een Socratische gesprekspartner kan het je capaciteit om te delibereren versterken; door de juiste soort personalisatie kan het je helpen om je unieke gaven te ontdekken en te ontwikkelen, en deze te gebruiken om autonoom en goed te leven. Laten we kiezen om te bouwen voor menselijke autonomie... terwijl we ons nog herinneren wat het betekent om te kiezen. Volledige video met @JohnathanBi:

Het monster van Frankenstein zou elke Turing-test kunnen doorstaan (hij citeert Milton!). Maar Victor schrok terug voor zijn doffe, waterige, troebele gele ogen. Intelligentie is niet genoeg; sociale acceptatie is uiteindelijk een esthetische bepaling.