Gerrymandering illustreert hoe automatisering in beleid beter kan zijn dan discretie. Als je een wetgevende macht de bevoegdheid geeft om dingen naar eigen goeddunken te splitsen, zullen ze dat doen op manieren die de dominante lokale partij ten goede komen. Een beter alternatief is dat een algoritme in plaats daarvan districten tekent, regelmatig herzien om ervoor te zorgen dat zetels in een gebied in lijn blijven met de populaire stem (zodat, bijvoorbeeld, wanneer 40% van de Californianen op de GOP stemt, de GOP 40% van de Huiszetels voor Californië krijgt). Bitcoin volgt een vergelijkbaar principe. In plaats van het monetair beleid te delegeren aan vertrouwde autoriteiten, automatiseert het dat beleid op zeer voorspelbare manieren en herzien regelmatig (d.w.z. de moeilijkheidsaanpassing) om dingen in lijn te houden met wat verwacht wordt. De uitkomsten hoeven niet optimaal te zijn voor dit systeem superieur te zijn, let op; er is geen garantie dat die vertrouwde partijen optimale beleidsmaatregelen zullen nemen, en ze falen vaak in deze taak! Het beste argument voor geautomatiseerd beleid is dan ook niet dat het altijd en overal het beste is, maar dat het doorgaans beter is.