Perceptie is het gekste wat er is. Soms sla ik een paar dagen trainen over. Neem mijn shirt af voor de spiegel en het is gewoon van damn, ik zie er dikker uit. Maar dan probeer ik het goed te maken. De volgende paar dagen ga ik weer aan de slag. Ga harder dan normaal. Kijk weer in de spiegel en de dysmorfie lijkt te verdwijnen. Plotseling denk ik dat ik er echt goed uitzie. Maar dit alles gebeurde binnen een tijdsbestek van minder dan een week. Mijn lichaam kan niet zo drastisch veranderd zijn en ik weet logisch gezien dat ik meer of minder hetzelfde eruit zie. Het is simpelweg het geloof dat de oefening me er beter deed uitzien, dat me daadwerkelijk beter deed uitzien. Ik zeg tegen mezelf dat ik ofwel lui ofwel gedisciplineerd ben en de geest zal simpelweg bewijs zoeken dat de juiste aanname bevestigt. Krachtige dingen.