Dit is zo'n interessant punt dat Powell gisteren maakte en dat mensen hebben gemist. Hij zei dat "de tarieven voornamelijk worden betaald door de bedrijven die tussen de exporteur en de consument zitten... Al die bedrijven en entiteiten in het midden zullen je vertellen dat ze de volle intentie hebben om dat [aan de consument] door te berekenen in de loop van de tijd." Wat hij beschreef is de verborgen druk die zich in de toeleveringsketen voordoet. Importeurs, groothandelaren en detailhandelaren betalen hogere kosten vooraf en hopen dat ze uiteindelijk de prijzen genoeg kunnen verhogen om de last te verschuiven. Het probleem is dat consumenten al uitgeput zijn. Huishoudbudgetten staan onder druk door stijgende schulden, wanbetalingen en lonen die niet ver genoeg reiken. Proberen om tariefkosten in deze omgeving door te berekenen zou de vraag nog verder verlagen. Bedrijven weten dit, en daarom nemen velen van hen de kosten in plaats daarvan voor hun rekening. Maar wanneer ze dat doen, krimpen hun marges, en wordt het moeilijker om de operaties vol te houden zonder ergens anders te snijden. Wanneer de winstgevendheid onder druk komt te staan, heeft het management weinig opties. Ze kunnen de tarieven niet beheersen, en ze kunnen consumenten niet dwingen om meer uit te geven. Wat ze wel kunnen beheersen zijn de uitgaven. Dat begint met het vertragen van de aanwervingen en het terugschalen van groeiplannen, daarna het verminderen van uren en overuren. Als de omstandigheden niet verbeteren, wordt de onvermijdelijke stap ontslagen. We zien al de vroege tekenen hiervan zich afspelen. Bedrijven in handelsongevoelige sectoren zoals de productie, verzending en detailhandel zijn stilletjes personeel aan het verminderen. Dit zijn de eerste scheuren, maar de geschiedenis toont aan dat zodra de cyclus begint, deze zelden beperkt blijft. Als de tarieven van kracht blijven en consumenten zwak blijven, verspreiden de ripple-effecten zich verder in de arbeidsmarkt. Dit is de echte kettingreactie waar Powell op hintte, naar mijn mening. Tarieven lijken misschien een beleid gericht op het buitenland, maar de kosten komen uiteindelijk thuis terecht. Ze filteren door de toeleveringsketens, vreten aan de marges en verschijnen uiteindelijk in de vorm van banenverlies.