Problem echo chambera politycznego nie jest tylko kwestią prawicy. Zanim @elonmusk kupił Twitter, ludzie z prawej strony stworzyli alternatywne platformy społecznościowe z konieczności, ponieważ byli banowani z tych głównych. Po zakupie Twittera przez Elona, ludzie z lewej strony stworzyli alternatywne platformy nie dlatego, że byli banowani, ale dlatego, że nie chcieli angażować się z ludźmi z prawej strony. Odeszli z Twittera dobrowolnie. Ten sposób myślenia, który jest tak nietolerancyjny wobec przeciwnych poglądów, że buduje własną komorę echo, prowadzi do ekstremistycznej spirali śmierci. Niebezpieczne kłamstwa proliferują i stają się wyolbrzymione, podsycając skrajną obawę i panikę, co z kolei tworzy struktury pozwalające na przemoc. Wielu z lewej strony obwinia swój ekstremizm o ekstremizm prawicy. Ale wierzą, że prawica jest tak ekstremalna tylko dlatego, że stworzyli i dobrowolnie zamknęli się w swoich komorach echo. Echo chambery prawicy są również problemem, ale istnieją tylko z powodu nietolerancji lewicy. Myśleliśmy, że uczynienie Twittera prawdziwym rynkiem idei rozwiąże problem komory echo. Nie udało się, ponieważ jedna strona aktywnie się izoluje. Nie jestem pewien, jak to naprawić. Jakieś myśli?

Candace Owens opanowała sztukę "Orzeł - wygrywam; reszka - przegrywasz." Jej platforma jest tak duża, że ludzie czują się zobowiązani, aby odpowiedzieć na jej kłamstwa i oszczerstwa, aby wyprostować sprawy i oczyścić swoje imię. Ale w momencie, gdy odpowiadają, ona eskaluje, sprawiając, że kontrowersja wydaje się realna i przyciągając jeszcze więcej uwagi. Jeśli jej cele milczą, ona interpretuje to jako milczącą przyznanie się do winy i dowód, w jej opowieści, że muszą mieć coś do ukrycia. Ta cisza również dodaje jej odwagi do wymyślania nowych kłamstw i intensyfikacji zabójstwa charakteru, wiedząc, że albo pozostanie bez odpowiedzi (co ponownie sugeruje winę), albo w końcu wywoła reakcję (którą może obrócić w więcej konfliktu i uwagi). Cykl jest prawie niemożliwy do przerwania. Masowe, skoordynowane wysiłki, aby ją zignorować, mogą działać w teorii, ale w praktyce nigdy się nie zdarzą. Ludzie zawsze będą czuli się zobowiązani do obrony siebie, a masy są niemożliwe do skoordynowania. To pozostawia pozwy sądowe jako jedyną opcję, ale nawet wtedy, ona obróci je w więcej uwagi, przedstawiając działania prawne jako dowód, że jest nieustraszoną mówczynią prawdy, którą establishment desperacko chce uciszyć. Aby postępowanie sądowe było skuteczne, wyroki za zniesławienie musiałyby kosztować ją ZNACZNIE więcej niż uwaga i przychody, które generują jej taktyki. W przeciwnym razie po prostu potraktuje grzywny jako normalny wydatek biznesowy i będzie powtarzać cykl. Jednakże, ponieważ sprawy o zniesławienie są notorycznie trudne do wygrania w Stanach Zjednoczonych, niewielu podejmie się ich, a jeszcze mniej odniesie sukces. Tak czy inaczej, to jej obrzydliwy model biznesowy.

Debata Charliego Kirka z studentami na kampusach uniwersyteckich to w rzeczywistości dobra rzecz. To nie jest niskobudżetowy chwyt. Dla wielu studentów to pierwszy raz, kiedy zostali skonfrontowani z innym punktem widzenia. Niektórzy nawet nie zdają sobie sprawy, że na niektóre tematy można prowadzić debatę, dopóki nie zostaną z nią skonfrontowani. Wiralne klipy, w których studenci mają trudności z odpowiedzią lub z uzasadnieniem swoich stanowisk, pełnią dobrą rolę: skłaniają innych do bardziej starannego myślenia i udoskonalania swoich argumentów, aby uniknąć wrażenia, że są równie źle poinformowani lub nieświadomi, gdyby kiedykolwiek zadano im podobne pytanie. Im więcej osób zostanie wystawionych na takie klipy, tym lepiej. Studenci uniwersytetów to nie dzieci; to dorośli, którzy mogą głosować. Powinni być wyzwani do angażowania się w różne pomysły i perspektywy, zwłaszcza że tak wielu profesorów porzuciło tę powinność. I bądźmy szczerzy, zadanie studentowi pytania takiego jak „Czym jest kobieta?” nie jest tanim pytaniem „złapanym na gorącym uczynku”. Zaskakująco stało się to jednym z definiujących pytań naszych czasów. Sędzia Sądu Najwyższego słynnie nie potrafił na nie odpowiedzieć. Większość lewicowych polityków i komentatorów politycznych wygląda równie głupio jak student z fioletowymi włosami, gdy zostaje z tym skonfrontowana, prawdopodobnie dlatego, że nigdy nie mieli kogoś takiego jak Charlie Kirk na kampusie, kto zmuszałby ich do myślenia o tym, gdy byli młodsi.