Mensen zeggen graag dat Amerikanen de risico-nemers zijn en Chinezen de voorzichtige optimaliseerders. Amerikanen slaan hard, Chinezen schalen en kopiëren snel. Na jaren in beide systemen te hebben gewerkt, denk ik dat die stereotypen het echte verhaal missen. Mijn theorie is dat het verschil niet cultureel is, maar structureel. Innovatie volgt kapitaal. Hoe geld wordt ingezet, welke prikkels zijn ingebouwd en hoe exits worden beloond — dat zijn de factoren die de soorten startups die je ziet vormgeven. Wat volgt is over innovatie op privé-niveau in China: waarom het er anders uitziet dan in de VS, waarom zoveel oprichters hier zich ingeklemd voelen, en hoe staatskapitaal enkele van de hiaten opvult. Mensen kaderen risiconeming vaak als cultureel: Amerikanen nemen meer risico's, Chinezen nemen er minder. Dat kan op een breed maatschappelijk niveau kloppen, maar onder ondernemers in China heb je te maken met een zelfgeselecteerde groep, contrair en ver weg van het stereotype. Venture capital in China verschilt op diepgaande manieren van de VS. Het gaat niet alleen om persoonlijke risicobereidheid, maar ook om portfoliobouw, exitkanalen en wat markten belonen. • Amerikaanse instellingen kunnen een klein deel in zeer risicovolle ventures steken omdat de rest van het portfolio op brede, samengestelde activa zit. In China zijn het menu en de beperkingen anders, waardoor de gemiddelde risicocapaciteit en de hele mix er anders uitzien. • Exitpaden zijn meer voorwaardelijk. Binnenlandse IPO-goedkeuringen zijn soms vertraagd. Buitenlandse noteringen vereisen extra beoordeling. Zelfs wanneer bedrijven eindelijk naar de beurs gaan, zijn investeerders minder tolerant voor lange verliesgevende periodes dan in de VS. • Staatskapitaal is een kernpilaar. Begeleidingsfondsen en beleidsvoertuigen nemen projecten op zich die privé-kapitaal niet zal doen, omdat hun doelstellingen ook strategisch zijn, niet alleen financieel. Over rendementen, die de basislijn bepalen: 1. De prijsrendement van de CSI 300 over de afgelopen 10 jaar was ongeveer 1 procent jaarlijks. 2. Over langere tijdshorizonten ligt de totale rendementversie (inclusief dividenden) rond de 6 tot 8 procent nominaal jaarlijks, afhankelijk van de startdatum. 3. Na inflatie en met hoge volatiliteit is het reële rendement veel dunner geweest — op zijn best lage enkelcijfers. Vergelijk dat met de ~10 procent nominaal en ~6–7 procent reëel van de S&P 500 over decennia. De VS heeft een consistente "beta-vloer." In China is de vloer onzekerder, volatieler en meer afhankelijk van beleid. Het resultaat is dat Chinese startups vaak dichter bij de marktvraag clusteren: kortere iteratiecycli, duidelijkere winstgevendheidspaden, minder nadruk op zware R&D voordat er een aansluiting is. Het betekent niet minder innovatie. Het betekent andere innovatie. China is uitstekend in kortetermijn, vraaggebonden spelen zoals e-commerce, snelle detailhandel en directe levering. Via staatskapitaal kan het ook zeer langetermijninzetten onderbouwen zoals elektrische voertuigen, batterijen, zonne-energie, halfgeleiders en nucleaire energie. De VS excelleert daarentegen in de middellange termijn: de vijf- tot vijftienjarige inzetten die te lang zijn voor corporates maar geen decennialange beleidsstructuur nodig hebben. Denk aan SaaS, biotechnologie en AI-model laboratoria. En hier komt het menselijke element om de hoek kijken: ondernemers leven op de schaal van carrières, niet eeuwen. Op individueel niveau vinden velen het Amerikaanse model aantrekkelijker — minder meedogenloos op de korte termijn, en veel minder veeleisend wat betreft de geduld dat nodig is om decennia te wachten op een uitbetaling. De structuur van China kan beter aansluiten bij sommige van de langetermijndoelen van de samenleving, maar het Amerikaanse model voelt vaak beter afgestemd op de eindige levensduur en ambitie van een ondernemer. En ja, Amerikaanse venture verspilt ook geld. Prikkels daar creëren hun eigen vervormingen. Mijn punt is niet dat het ene systeem absoluut "beter" is. Het is dat de systemen verschillende vormen van innovatie belonen. PS Ik heb nog veel meer subpunten (zoals verschillende niveaus van "staats" kapitaal die verschillende tolerantie voor verliezen hebben) die uitgebreid kunnen worden, maar dat is te veel detail voor een korte post.